Gordon's Monthly Picks: April 2024
Het is al een week of vijf officieel lente maar je zou eerder denken dat de lente pas vijf dagen geleden een beetje is begonnen. We hebben er op moeten wachten, maar eindelijk! Daar is dan de zon en de warmere temperaturen. Heerlijk!
De periode van het lekker behaaglijk binnen zitten met de kachel op volle kracht, komt ten einde. Eindelijk kan ik wel zeggen, want hoewel die periode iets gezelligs en knus over zich heeft, is het wel echt lekker dat we weer meer vitamine D kunnen gaan scoren. Ik denk dat iedereen wel herkent dat de mensen en de wereld er toch net een tandje vrolijker en energieker uit zien als de zon zich wat meer toont.
Op mijn kijkgedrag wat betreft series en films heeft dit type weer dan meestal niet zo'n 'positief' effect. Maar ja, om nou de tv helemaal naar de tuin te slepen is ook weer een hoop gedoe ;). Momenteel heb ik me gestort op Shogun. Wat een belachelijk goede serie is dat zeg, pffff... Bij het schrijven van dit artikel ben ik echter nog niet aan het einde van die serie gekomen, dus deze neem ik mee in het artikel van volgende maand.
Van een geheel andere orde, vooruitkijkend naar de komende datum van 4 mei, hoop ik dat iedereen in Nederland in staat is deze dag te respecteren. Demonstraties en/of je mening uiten is een goed en mooi recht in dit land, sommige dingen vind ik echter op bepaalde dagen gewoon niet thuis horen. Dat we een dubbel gevoel bij sommige oproepen is ook begrijpelijk, maar deze discussie past in mijn ogen dan op 1 moment van 1 dag in het jaar iets minder. Ik hoop daarom ook dat tijdens de twee minuten stilte, iedereen deze uit respect in acht wil nemen. Je kan je gedachtes daar naar uit laten gaan waar je het wil, maar toon je solidair met al je medemensen door gewoon eventjes (zo moeilijk is het tenslotte niet) je mond dicht te houden voor twee minuten.
Deze maand:
- De Joodse Raad, tv mini-serie, 2024, Nederland
- Nightmare Alley, 2021, Verenigde Staten/Mexico/Canada
- Golden Oldie: Jurassic Park, 1993, Verenigde Staten
Plus en Minpunten:
De Joodse Raad:
+ Bijzonder sterke cast
+ Mooi authentieke sfeer en uitstraling in kostuums, decors etc.
+ Sterke opbouw in het verhaal
- weinig, behalve dat sommige interessante personages een redelijk beperkte bijdrage hebben in het verhaal
Nightmare Alley:
+ Boeiend verhaal, waarin de meerdere fases waarin het wordt verteld elkaar mooi aanvullen
+ Interessante personages die keurig vertolkt worden
+ Een film met veel oog voor detail
- het tempo in de film is niet helemaal gelijkwaardig verdeeld over de verschillende 'delen'
- de film mist net een dat 'extra beetje' dat regisseur Guillermo del Toro in zijn films kan brengen om het tot ver boven de middelmaat door te trekken
Jurrasic Park:
+ Een klassieker die de tand des tijds nog altijd bijzonder goed doorstaat
+ Vlot acteerwerk
+ Leuke humor
+ CGI waar sommige films van nu nog van gaan blozen
- soms cheesy humor en wat overduidelijke filmclichés
Als een film of een serie van Nederlandse origine is, dan ben ik altijd erg kieskeurig. Op een of andere manier bekoren films en series van Nederlandse makelij mij nooit zo heel erg. Maar er zijn bijzonder sterke uitzonderingen op deze 'regel'. De Joodse Raad is daar een zeer goed voorbeeld van.
In de Joodse raad volgen we in vijf prachtige afleveringen, het verhaal achter de mensen die de Joodse raad tijdens de tweede wereldoorlog een gezicht gaven en, draaiende hielden. Het verhaal achter deze organisatie is al boeiend an sich, wat de serie echter vooral zo interessant maakt, is dat de castleden op prachtige wijze invulling geven aan hun rollen. De acteurs weten heel goed de worstelingen en de dilemma's waarmee ze worden geconfronteerd, over te laten komen. Daarbij telt dat er geen sprake is van overacting of het opzettelijk verder dramatiseren van de gebeurtenissen.
De sfeer van de moeilijke jaren van de tweede wereldoorlog als ook de authentieke look, komen zeer overtuigend over. In allerlei zaken is De Joodse Raak echt tot in de puntjes goed uitgewerkt. Kostuums, decors, gekozen filmlocaties, attributen. Alles klopt en past bij elkaar. Daarmee doet deze Nederlandse productie nauwelijks onder voor producties vanuit grote(re) studio's of productie maatschappijen.
Naast alle bovengenoemde zaken is ook de opbouw in het verhaal sterk. Je krijgt de kans om de personages meer en meer te doorgronden en met ze mee te leven. Net als ieder mens hebben veel van hen hun mooie kanten en minder fraaie kanten. Of ze moeten beslissingen nemen die soms een bijzonder dubbel gevoel geven. Dat komt allemaal goed over tijdens de vijf afleveringen door de mooie opzet en het sterke acteerwerk. Het enige noemenswaardige nadeel is dat sommige interessante personages, wat beperkt blijven. Ze krijgen niet veel achtergrond mee of je blijft een beetje in het ongewisse hoe het ze is vergaan, als ze eenmaal uit het verhaal verdwijnen.
Korte conclusie:
Voor een Nederlandse productie is De Joodse Raad een bijzonder fraaie en indrukwekkende miniserie geworden. De cast van DJR doet het werkelijke uitstekend. Allen spelen zeer fraaie rollen. Daarnaast is het tijdsbeeld en de authenticiteit van de serie gewaarborgd, door mooie kostuums, decors en gekozen filmlocaties. Gedurende de vijf afleveringen leef je op bijzonder fraaie wijze mee in het verhaal en de dilemma's van de hoofdpersonages. Absoluut een aanrader!
Nightmare Alley
Zoals we van Del Toro gewend zijn, krijgt hij ook in Nightmare Alley het voor elkaar om een bijzondere sfeer te scheppen. Vooral knap is de mix van diverse filmstijlen en genres binnen één film en het toch tot één geheel te laten voelen. Feitelijk bestaat Nightmare Alley uit meerdere hoofdstukken. Ieder van deze hoofdstukken complementeert elkaar op mooie wijze, maar verteld overduidelijk ook een separaat deel van het verhaal van de hoofdpersonages.
De opzet van het verhaal in delen is geslaagd te noemen, maar kent wel 1 nadeel. Het tempo in de delen is niet helemaal gelijkwaardig verdeeld. Hierdoor kent NA soms wat saaiere stukken en hier en daar wat erg lang uitgesponnen scénes of dialogen, waar je soms gewoon doorheen moet. Daardoor verlies je af en toe wel je aandacht bij de film, maar dat maakt deze dan weer ruimschoots goed met de sterkste delen. Del Toro heeft verstandige keuzes in zijn cast gemaakt. Hoewel niet iedereen even goed schittert of uit de verf komt, is de algemene kwaliteit van deze film op het gebied van de cast en de personages, echt prima te noemen.
Hoewel del Toro met NA een film neerzet met een voor hem kenmerkende stijl, mooie beelden, goede cast en bijzondere sfeer, mist de film toch net iets van dat typische Del Toro sausje, om hem echt te laten schitteren. NA is sterk, bij momenten zelfs heel sterk, maar in het geheel mist het hier en daar misschien toch wat finesse of 'wow' effect om je van je stoel te blazen. Ik zou deze film echter zeker willen aanraden, vooral als je zin hebt in een niet alledaagse titel.
Met Nightmare Alley heeft regisseur Guillermo del Toro het wederom voor elkaar een hele stijlvolle film neer te zette. Hij brengt een mooie ode aan de klassieke film noir titels van weleer, met veel oog voor detail. De opbouw van het verhaal in drie grotere delen werkt verfrissend en ze vullen elkaar mooi aan, al brengt het ook een paar kleine minpunten van de film naar boven. Heb je zin in een niet alledaagse film, dan is NA zeker een aanrader. Hoewel de film net dat beetje speciale Del Toro 'sausje' mist om echt uit te stijgen tot een absolute topper, is dit een film die de middenmoot met gemak overklast.
Jurassic Park:
Pak je sommige films van 30 jaar of ouder er nog eens bij en kijk je deze na vele jaren weer eens, dan valt zo'n 'klassieker' soms zomaar van zijn voetstuk. Niet alle films doorstaan de tand des tijds even goed. Dat had in het geval van JP ook zo kunnen zijn. Op bepaalde vlakken is een film als deze namelijk allang voorbij gestreefd in technieken, al kun je je dat ook weer afvragen. Kijkende naar de fraaie 4k Blu-Ray versie van deze klassieker, valt de film in weinig opzichten door de mand. Nog altijd staat de (voor destijds revolutionaire) techniek van het via computer gegenereerde beelden tot leven brengen van de dinosauriërs, als een huis. Natuurlijk zie je aan bepaalde stukjes in de film er wel aan af dat we niet praten over een titel die vorig jaar is verschenen. Dat soort momenten zijn er echter sporadisch.
Buiten de nog altijd knappe technieken, heeft JP een bijzonder fijne opbouw. In het eerste deel van de film bouw je een band op met de personages en krijg je als kijker de kans je favoriet(en) te kiezen. Langzaamaan bouwt de spanning zich op. De film houdt zichzelf vaak lekker luchtig met de nodige humor. Deze humor is bij momenten van het niveau 'cheesy', vaker dan dat is de humor echter goed geplaatst en de personages die deze vooral de film in brengen, fijn uitgewerkt. Daarnaast blijven sommige scénes van deze film werkelijk fenomenaal. Hoe vaak je ze ook ziet, elke keer weer is het genieten. Nog veel vaker na deze film, maar meermaals tijdens JP, bewijst Spielberg een regisseur te zijn die heel veel oog heeft voor het juiste shot op het perfecte moment.
Korte conclusie:
Een film die 30 jaar na het verschijnen nog altijd staat als een solide kaartenhuis en nog altijd weet te vermaken? Dat kun je gerust een ware klassieker noemen. Jurassic Park is zo'n film die je misschien wel kan dromen, maar nog altijd heel erg genietbaar blijft. Het knappe is dat veel elementen van deze film, waaronder de digitale technieken, nog altijd sterk overkomen. Ook de gekozen cast en dito slim uitgewerkte personages zijn van hoog niveau. Tel daarbij een geslaagde spanningsbouw bij op...en laten we gewoon eerlijk zijn: dino's zijn COOL!!!!! (oké, rustig aan Gordon!)
Reacties
Een reactie posten